Arin
igo nituen egoitzarainoko eskailera maila zurezkoak. Bulegoraino
iritsi, eta, oraindik inor ez zebilela ikusita, lasaitu egin nintzen.
Paper zuria hartu, eta idazmakinaren aurrean eseri nintzen, igaro
baimena idazteko. Baimena idatzita egon arren, paper hutsa zen.
Ordea, zigilurik gabe zigilu asko behar izaten zen, gainera,
horrelakoetan, errepidean aurki genitzakeen kontroletan, analfabeto
asko egongo zen seguruena, baina zigilua ongi jarrita bazegoen, aise
pasatuko ginen, gurasoen ezkontzarako gonbit idatzia bagenu ere
igaro-baimentzat.
Zigilu
bila hasita nengoela, sarraila hotsa sentitu nuen.
-
Osasuna, lagun!
Ustekabean
harrapatu ninduten Amancioren agur hitzek. Desenkusatzen hasi
nintzaion, baina berehala konturatu nintzen ezeren susmo txarrik ez
zidala hartu, ni horren goiz egoitzan eta txulomiaketan
harrapatuagatik. Berehala hasi zitzaidan bezpera arratsaldeko bilera
ondorengoak berritzen. Fructuosok esan zidana eta nik erantzun niona.
Nireak bai noski potroak harri eta zur utzi nuela Fructuoso inondik
ere. Erakutsi behar niola nola egin. Nazka- nazka eginda zeukala
haren ikasleen kontrako jardun beharrak. Ez zituela ez bera ez Jetru
bakean uzten. Orain Jetru probatzea sartu omen zitzaion kaskezurrean,
eta Jetruk ez zuen nahi. Denok potroetatik helduta ginduzkala esan
nion, nazkatuta nengoela ni ere, hura zegoenean era batera ibiltzen
ginela, eta, haren muturra ate izkinan ikusten hasi orduko, haur
gaizki hezien gisa harrotzen ginela.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina